Jesienią przyroda przygotowuje się do zimy – liście zaczynają zmieniać kolory i spadać z drzew, a bociany odlatują do cieplejszych krajów. Dla ludzi jesienne miesiące są czasem, gdy coraz częściej pojawiają się refleksje nad przemijaniem, a także nostalgia za tym, co bezpowrotnie minęło. Warto wykorzystać takie ukierunkowanie myśli na przeszłość, by poszerzać własną wiedzę historyczną. Ciekawą historię poznać można, szukając informacji dotyczących różnorodnych wydarzeń – dobrym przykładem jest budowa kościoła drewnianego na Cmentarzu Bródnowskim.
Kiedy otwarto cmentarz na Bródnie i gdzie na jego terenie wybudowano kościół?
W końcówce lat 90. XIX Warszawa przeżywała dynamiczny rozwój jako główny ośrodek przemysłowo-handlowy i kulturalny. Nowych mieszkańców przybywało, lecz jednocześnie pojawiły się problemy z pochówkiem zmarłych – na dotychczas funkcjonujących cmentarzach zaczynało brakować miejsc. Zauważył to Sokrates Starynkiewicz, pełniący obowiązki prezydenta Warszawy w latach 1875–1892, mający ogromne zasługi w zakresie doprowadzania do jej sprawnego funkcjonowania. Z jego inicjatywy miasto zakupiło 65 ha gruntu na Bródnie, by przeznaczyć ten teren na nekropolię. Nowo powstały cmentarz został poświęcony 20 listopada 1884 roku, a dokonał tego Arcybiskup Wincenty Popiel.
Dla wszystkich mieszkańców otwarcie nekropolii na Bródnie nastąpiło 14 czerwca 1887 roku. Niedługo później wzniesiono na niej drewniany kościół. Obiekt ten wybudowano tuż za bramą I (od ul. Św. Wincentego) – przy Głównej Alei prowadzącej do bramy V (od ul. Odrowąża). Świątynia ta, z racji swojego położenia, pełniła funkcję kaplicy cmentarnej. W jej powstanie zaangażowanych było wiele znanych osobistości, w tym ceniony architekt Edward Cichocki (zgodził się on wykonać projekt architektoniczny budynku).
Niezwykłe drewno dla nie całkiem zwykłego kościoła
Do budowy kościoła na Cmentarzu Bródnowskim wykorzystane zostało sosnowe drewno z rusztowania używanego podczas renowacji Kolumny Zygmunta. Szkielet tej jednonawowej świątyni wykonano z kantowizny za pomocą tzw. rygli, czyli poziomych belek drewnianych łączących słupy w sposób sztywny oraz przegubowy. Na jej patrona wybrano św. Wincentego a Paulo – opiekuna sierot, chorych i biednych. Poświęcenie kościoła nastąpiło 28 października 1888 roku, a dokonał go proboszcz parafii Matki Bożej Loretańskiej ks. prałat Ignacy Durewicz, na mocy delegacji otrzymanej od arcybiskupa Warszawy.
Dziś, po ponad 130 latach od powstania świątyni, wciąż z powodzeniem pełni ona funkcję kaplicy cmentarnej. Dodatkowo jest zachwycającym zabytkiem, który warto zobaczyć, odwiedzając Warszawę. Z domu pogrzebowego Olimpus można łatwo dostać się do tego kościoła, gdyż nasza siedziba znajduje się naprzeciwko Cmentarza Bródnowskiego. Spacery po nekropolii na Bródnie pomagają w uspokojeniu się przed pogrzebami – wybierają się na nie osoby korzystające z usług pogrzebowych, które oferujemy. Do naszych Klientów podchodzimy z szacunkiem, zapewniając im kompleksowe wsparcie. Zapraszamy do kontaktu z nami w przypadku pytań dotyczących szczegółów oferty.